Zoals vroeger de kachel centraal in de woonruimte stond, zo wordt de de oude schoorsteenmantel het centrale punt van onze woning. Alleen is ze hier wat uit de kluiten gewassen. Met een omtrek van 2,6 x 2,6m en 6meter hoog is er niet naast te kijken.
Om dit element in zijn volle glorie te herstellen is er wel wat werk aan de winkel. Zoals in een van de vorige blogs beschreven, is de ronde schoorsteenpijp reeds gerestaureerd.
hier volgt een beschrijving van de restauratie van de vierkante voet die , aan het uitzicht te zien, toch zeer lange tijd in de buitenlucht de natuurelementen heeft moeten trotseren.
Een voeger vinden is al niet evident. Er een vinden die historische relicten aankan nog wat moeilijker. Dus dan maar zelf aan het werk en wel als volgt:
1: schoonmaken: blijkbaar vroeger al eens gezandstraald, dus heb ik me hier beperkt tot het gebruik van de hogedrukspuit.
2: verwijderen kapotte stenen
3: uitslijpen en kappen van slechte voegen: Idee is om alles zo authentiek mogelijk te laten, in tegenstelling met de gecontacteerde voegers die voorstander waren van alles opnieuw te doen.
Gezien de aparte samenstelling van het voegsel hebben we de optie genomen wat goed is te bewaren. Wat zoals traks wordt besproken iets complexer is.
4: inmetselen nieuwe oude stenen
5. Tailleren van de nieuwe stenen: in de sierstrook bovenaan zijn de stenen over 45° afgescheven en ogen nieuw. Met de pneumatische beitel heb ik die wat bewerkt om zo goed mogelijk de originele verweerde stenen te benaderen.
6. Opvoegen:
Ik was verwonderd te lezen dat oude schoorstenen niet gevoegd waren... Reden daartoe was enerzijds dat een schouw van zo een 50 meter hoog mee buigt met de wind en anderzijds dat een aparte dunne voeg door de warmte zou afspringen. Dus werd de schouw met op de basis 80 cm dikte volledig opgemetseld met dezelfde metselspecie.
Om aan bovenvermelde eisen te voldoen alsook de enorme druk ter dragen werd er aan het cement "hoogovenslakken" ook gekend als "sinters" toegevoegd. Deze zwarte brokjes waren vroeger in grote getalle aanwezig (staalindustrie) en verhogen de sterkte van het cement in ruime mate.
Om dezelfde structuur te bereiken heb ik geexperimenteerd met slakken van de gieterij Vandewiele, maar breken op de gewenste korrelgrootte leek niet mogelijk.
Uiteindelijk heb ik, na lang zoeken, een oplossing gevonden in "grit", een glasachtige korrel die wordt gebruikt om te zandstralen. Deze heeft geen van de bovenvermelde eigenschappen , maar hier gaat het enkel om het esthetisch aspect.
Om het overblijvende "voegsel" zo goed mogelijk te benaderen was er opnieuw wat experimenteren bij. Een goede mix heb ik gevonden met wit kalkcement (1); zavel (1/2); wit zand (1/2) en de zwarte gritkorreltjes (1). Daar er heel wat "kleuren" , door vroegere herstellingen, in de schouw zitten kleur ik wat bij met zwarte voegcement.
Op heden is ongeveer de helft van de schouw afgewerkt en voor den eerste keer ben ik er best tevreden mee. Dus nu nog wat courage voor de rest.