De spanten van de overdekte koer uit 1938 hebben vermoedelijk enige tijd weer en wind dienen te verduren en hadden een goei laag roest. De 7 meter hoogte en de vele balkjes schrikten me af dit werkje aan te pakken, maar het was nu of nooit. Eens bewoond zou het geen optie meer zijn en zo nu en dan wat roest in je bord is nu ook niet zo leuk.Het uitstel van de aannemer was een bijkomende motivatie.
Het bouwliftje was opnieuw onmisbaar alhoewel ik toch een tweetal keer boven vastzat door het doorknippen van elektriciteitsdraden. Gelukkig kon ik weer op mijn buren rekenen.
Eerst werd alles ontroest met een staalborstel. Een vuil werkje waarbij de armen het maar enkele uurtjes konden uithouden. Daarna goed ontstoffen met de luchtcompressor en daarna het aanbrengen van een industriele zwarte (RAL 9005) tweecomponenten PU-verf.
Na twee weken in de lucht te hebben doorgebracht ben ik nu toch blij dat dit ook achter de rug is.
Het bouwliftje was opnieuw onmisbaar alhoewel ik toch een tweetal keer boven vastzat door het doorknippen van elektriciteitsdraden. Gelukkig kon ik weer op mijn buren rekenen.
Eerst werd alles ontroest met een staalborstel. Een vuil werkje waarbij de armen het maar enkele uurtjes konden uithouden. Daarna goed ontstoffen met de luchtcompressor en daarna het aanbrengen van een industriele zwarte (RAL 9005) tweecomponenten PU-verf.
Na twee weken in de lucht te hebben doorgebracht ben ik nu toch blij dat dit ook achter de rug is.