| De schouw diende dringend afgedicht, maar hoe geraak ik 20 meter boven de grond met een raam van 1,4 x 1,4m en een 45 kg zwaar. Dit bleek de moeilijkste oefening uit het gehele project. Een kraan leek uitgesloten, daar de kraanarm over het hoge dak aan de Watermolenstraat moest en aldus de schouw niet kon bereiken. Diegene die mijn schouw had gerestaureerd kon ik niet meer te pakken krijgen. Dus moesten we het zelf doen, maar hoe. 15 mei was een windstille zonnige dag om niet te laten liggen. Samen met de buur hebben we drie ladders geplaatst: 1 van het terras tot boven de kamer; 2 van de kamer op het schuin dak en ten derde een lange ladder van op dit dak tot bovenaan de schouw. Het eerste stukje was ons oefenterrein. Met twee ttrekken, een duwen een trekken etc... kwamen we tot een systeem waarbij de bovenste met twee touwen trok en de onderste ( wie dacht je) het raam, steunende op de voorarmen gelijkmatig naar boven duwde. Met deze techniek hebben we stap 2&3 zonder kleerscheuren volbracht. Naar beneden kijken zat er bij dit werkje niet bij... Het kantelen van vertikale naar horizontale positie was het moeilijkste: glas mocht niet breken en deze boven mocht besdt niet door het schouwgat vallen (nog iets te vroeg voor zwarte Piet). Gelukkig hadden we dit voorzien en enkele baddens op gelegd. eens erop vastgespoten met PU-schuim en met enkele ankers vastgemaakt. Een moeilijke missie volbracht en nu geen water, van boven, meer in ons toekomstig toilet. |
0 Comments
Leave a Reply. |
AuthorBernard Wante CategoriesArchives
November 2015
|